Senet

    AZAD QARADƏRƏLİ   QARA SEVDA                                                     Məmməd Ellinin 80 yaşına                                                                                                                                                                                      Təyinatını Saatlıya verirlər. Orada işləyə-işləyə aspiranturaya qəbul olunur. Şeirləri və məqalələri mətbuat səhifələrində çap oluna-oluna həm işləyir, həm də qiyabi surətdə aspirantura təhsilini davam etdirir. Hətta götürdüyü elmi işinin xeyli hissəsini yazıb bitirir.(Nə qədər təkid etsəm də, o, bu ağrılı mövzudan danışmaq istəmir. “Hansı mövzunu işləyirdin?” sualıma cavab verməkdən yayınır. Bir onu bildirir ki, gənc və güclü vaxtım idi, dissertasiya yazmaq mənimçün adi bir iş idi deyir.)          Nəhayət, aspiranturanı bitirir və indi görəcəyi işləri müəyyənləşdirmək üçün akedemik Həmid Araslının yanına gəlir. İstəyir bilsin ki, indən belə nə etməlidir, elmi işini bitirdikdən

                             AZAD    QARADƏRƏLİ                                                     SEHR                           (Dostum Qulu Məhərrəmlinin 60 yaşına)                                  Yazıma bir pritça ilə başlayıram , özü də   heç bir şərh vermədən. Zatən,   görünən dağa nə bələdçi axı?          Bu əhvalatı Uinston Çorçill Con Kennedinin müharibə vaxtı Londonda səfir   olan atasına danışıb. Pritça belədir: "İki qrubağa olur, süd bidonuna düşürlər, çıxa bilmirlər. Qurbağanın biri ruhdan düşür, əlini saxlayır və gedir bidonun dibinə. O biri çırpınmaqda davam edir, səhərə qədər çırpınır, çabalayır və səhər açılanda artıq yorulur. Bu da əlini saxlayır, ancaq südə batmır. Məlum olur ki, səhərə qədər südü çalxadığı üçün yağ əmələ gəlib və bu yağın üstündədir. Beləcə, çalışqan qurbağa atılıb bidondan çıxır". Bunu danışan Çörçill səfir Kennediyə deyib ki, ser, bax, mən həmin o çabalayan qurbağalardanam.         Çörçillin sözü olmasın, çabalamaq la