AZAD QARADƏRƏLİ QARA SEVDA Məmməd Ellinin 80 yaşına
AZAD QARADƏRƏLİ
QARA SEVDA
Məmməd Ellinin 80 yaşına
Təyinatını
Saatlıya verirlər. Orada işləyə-işləyə aspiranturaya qəbul olunur. Şeirləri və
məqalələri mətbuat səhifələrində çap oluna-oluna həm işləyir, həm də qiyabi surətdə
aspirantura təhsilini davam etdirir. Hətta götürdüyü elmi işinin xeyli hissəsini
yazıb bitirir.(Nə qədər təkid etsəm də, o, bu ağrılı mövzudan danışmaq istəmir.
“Hansı mövzunu işləyirdin?” sualıma cavab verməkdən yayınır. Bir onu bildirir
ki, gənc və güclü vaxtım idi, dissertasiya yazmaq mənimçün adi bir iş idi
deyir.)
Nəhayət,
aspiranturanı bitirir və indi görəcəyi işləri müəyyənləşdirmək üçün akedemik Həmid
Araslının yanına gəlir. İstəyir bilsin ki, indən belə nə etməlidir, elmi işini
bitirdikdən sonar opponenti kim olacaq, ruscaya tərcümə hansı yolla aparılacaq
və sair.
Akedemik
onun üzünə təəccüblə baxıb soruşur ki, sən kimsən, nə istəyirsən?
Deyir,
mən elə bildim ki, kişi mənimlə zarafat edir. Gülüb dedim ki, professor, mən
sizin aspirantınız idim, indi bitirmişəm, gəldim ki…
“Sən nə
danışırsan, oğul? Sən adda bizim aspirantımız olmayıb axı? Ağlını başına
topla.”
And içir, aman edir, qışqırır, bağırır, yalvarır hətta.
Amma akademikin ürəyi yumşalmır ki, yumşalmır. Onu kabinetindən qovur və adamın
ağlı başından doğrudan da çıxmasın, neyləsin?!
Ruhi xəstəxanada da yatır, zirzəmilərdə uzun illər
od qiymətinə kirayənişin də olur, arada bir qələmini götürüb yazır da. 95-96-cı
illərdə bir şüşə dağ su, para çörəklə günü axşam edir. Gecələr isə tək otaqda
divarlar üstünə gəlir. Və bir gün radioda ona uşaq nağılları yazmaq sifarişi
verir dostları. Ordan yaxşı qonarar alıb özünü düzəldir. Həmin nağılları
sonradan kitab kimi çap edən dostlar da tapılır. Və Məmməd Ellinin ömrünün yeni
naxışları cızılır. Dalbadal kitabları çap olunur. Dostlar yşğışıb 60-nı, 65-ni
qeyd edirlər. O kasıbyana məclisdə özü özünə masabəyilik və manıslıq edir. Yox,
zarafat etmirəm, Məmmədin gözəl səsi var. Özü də bilirsiniz nə oxuyur? “Sevgili
canan”, “Sənsiz”, “Ölkəm”…İndi 70-i tamam olur. Yenə bizi başına yığdı. Sonra
oxudu, oxudu… Kaş biləydiniz necə oxudu! Ey, bilməyənlər, Məmmədin 70 yaşı
tamam oldu! Bu həm də ədalətsizliyin yaşıdı, dərdin yaşıdı, şeirin yaşıdı...
A.Q
Yuxarıdakı
sətirləri düz on il əvvəl yenicə çap etdirməyə başladığım “Yazı”nın birinci
sayında yazmışam. O illərdən dəyişən odur ki, indi Məmmədin 80 yaşı tamam olur.
Dərgini gənclərə vermişəm. Bəzi dostlarımız vəfat edib. Biz isə Məmmədlə yalnız
korona virus ucubatından görüşə bilmirik. Ad günün, 80 yaşın qutlu olsun, şair!
Hər şeyin acığına çox yaşa!..
S.A.
(Söz Ardı.)
Hə,
bir şey də var. Qarabağ, Zəngilan azad edilib qəhrəman ordumuzun sayəsində! Mən
Zəngilana köçməyə hazırlaşıram. Məmməd deyir ki, məni Qafana qoymazlar, Qaradərədə
mənə bir daxma tik, orada sənin yanında qalım...
MƏMMƏD ELLİ
ŞEİRLƏR
Yola çıxsam səhər-səhər,
Sən çıx mənim yolum üstə.
Dilindəki xoş kəlmələr,
Gəlsin “qurban olum” istə
Qan ağlayır dağım-daşım,
Bu da mənim cavan yaşım,
Yüz min bəla çəkdi başım,
Düz danışan dilim üstə.
Gün qayğılı, ömür yarı,
Ay dolanır orğun-orğun.
Deyən yenə gəlmir yuxun,
Qoy başını qolum üstə.
***
Həsrət bir dənizdir, dərindən-dərin,
Məhəbbət dərini dayaz eyləyər.
Sənin ətir saçan qara tellərin,
Mənim göz yaşımı Araz eyləyir.
Gözəldir məclisə
yarın gəlişi,
Nazəndə gəlişi,
narın gəlişi,
Kamanın
üstündən tarın gəlişi,
Bu tutqun
könlümü ayaz eyləyər.
Xəyalım göylərin
uca qatında,
Gülmədim ömrümün yaşıl vaxtında,
Mehriban sevgilim könül taxtında
Əyləşib yenə də min naz eyləyir.
Yorumlar
Yorum Gönder