AZAD QARADƏRƏLİ NARIN POEZİYA ÜZÜ
AZAD QARADƏRƏLİ NARIN POEZİYA ÜZÜ (Gənc dostum Səxavət Sahilin “Nar” silsiləsi haqqında qısa qeydlər) Heyvanı, armudu, almanı qonaq otağına qoyardıq ki, ətri yayılsın. Şamamanı da elə. Narı isə gözə yaxın yerdən budağıqarışıq asardıq... narın görünüşə xeyri var deyərdi nənəm... Narı gərək elə yeyəsən ki, dənələri yerə düşməsin – bunu da babam deyərdi. Sehrli bilmişdim narı. Bir də ona müqəddəs meyvə kimi baxmışam həmişə. “Xəstə könlü nar istər” deyiminə görəmi, ya bu qızılı dənələri ilə sehrli qutuya bənzəyən meyvənin dad-tamına heyarnlığımdanmydı, xalamgilin böyük nar bağında gəzməyin məndə yaratdığı xoş auradanmı gəlirdi... ya ölü düşəndə gedib nar bağından iki ədəd nar çubuğu kəsərək mərhumun kəfəninin altından “qoltuq ağacı” qoymalarındanmı qaynaqlanırdı?.. Bilmirəm. Bir bildiyim var ki, nara