Senet

                                                                                            AZAD QARADƏRƏLİ             Ölümsüz adamın ölümünə ağı               ("Demokratiya ağıları" kitabından)                                                                Alp Ər Tunga öldi mü ?                                                            Issız ajun kaldı mu?                                                            Ödlək öçin aldı mu ?                                                            Emdi yürək yırtılır?*                                                                                          (“Alp Ər Tunq” dastanından)                                   Yarpaqlar ağacın əlləridir. Bu yaşıl, bu ufacıq əlləri ilə əl atıb havadan tuta-tuta göylərə doğru qalxar, qalxarlar.             Elə ki bu yaşıl, bu ufacıq əllər saraldı, töküldü, ağacın əli göydən üzülər, quruca ağac-uğaca dönər. Ta ki yaz gələnəcən... Və bir gün yaz da gecikər. Gəlm

                        

                                                  AZAD QARADƏRƏLİ                          VAY-VAYIMIZ, TÜRKMƏNÇAYIMIZ...          (Mehriban Vəzirin “Vay... Vay...Türkmənçay...” romanı  üzərinə ağı kimi bir yazı)                   Vay...             Bu üç hərfli söz dilimizdə təkcə nida kimi işlənmir.             Bir də isim kimi işlənən “vay” sözü var dilimizdə.             İkincisi heç olmayaydı kaş!..             İkinci “vay” yasdır, hüzndür, ölü evidir, hüzr yeridir, xarabazardır, ev dağılmasıdır, yurd itkisidir...             Bu “vay”ın daha bir məşum mənası da var ki...             Yazımızın mövzusu “vay”ın o məşum mənasını bizə xırdalayan əsər – dəyərli qələm Mehriban Vəzirin “Vay... Vay... Türkmənçay...” romanıdır...                                                  ***               Bir yazımda yazmışam: Zəngilanım, Qaradərəm erməni vandalları tərəfindən işğal olunanda ağlaya bilmədim: mən ağlamaq planımı Qərbi Azərbaycan, Şuşa, Laçın,