AZAD QARADƏRƏLİ YOL VƏ YOLSUZLUQ
AZAD
QARADƏRƏLİ
YOL
VƏ YOLSUZLUQ
(Bir
vaxtlar Azərbaycanda istedadlı şair kimi tanınan, sonradan PKK üzvü olduğu
iddia
edilən Həjar Şamiloğlu haqqında bilinən və
bilinməyənlər üzərinə yazılanlar.)
Həyatımın
bütün dövrlərində sözün düzünü demək və
yazmaq kimi bir əndişəm olub: düz danışdığıma görə və danışdığımı yazdığıma görə
adamlar məndən qaçıblar. Yəni yaltaqların, yalançıların vəzifə pillələri ilə irəlilədiyini
bilə-bilə haqqın yanında olmuşam ki, bu da əksər hallarda qarşımda baryer
yaradıb. Zira o baryerləri yaradanlar özləri bilmədən inkişafıma kömək ediblər.
Gərək ki, Napaleonun sözüdür: tale qarşıma əngəllər çıxardır – görünür məndən
böyük adam düzəltmək istəyir...
İstər
70-ci illərdə Bakıda işlədiyim və oxuduğum zamanlarda, istərsə də rayonda işləyə-işləyə
Bakıya gəlib-getdiyim zamanlarda, lap elə məcburi köçkünlük dövründə Bakıda yaşadığım çağlarda dərnəklərdə,
ədəbi tədbirlərdə və onların bədii hissəsi olan yeyib-içmək məclislərində çox
az iştirak etmişəm; səbəb isə o idi ki, bunların heç birinin yazıçı, şair
yetişdirmədiyini bilirdim. Əksinə, o yığnaqların ədəbiyyat adamının, xüsusən də
nasirin, illah da romançının əl-qolunu bağladığını, yaradıcılığına mane olduğu qənaətindəyəm.
Fakt: illərdir ortalıqda fıştırıq çalan, internet fenomeni kimi ad çıxardan
telli oğlanların əlinin altında beş-üç
hekayə-mekayədən ötə bir şey yoxdur. Niyə? Çünki adamlar həftənin yeddi gününü dəm, səkkizincini
isə ayılmaq üçün paxmel olurlar...
O
yığnaqlarda olmamağımdandır ki, o kluarlarda olan-bitən söz-söhbətlərdən az
hali oluram. Olanda da üçüncü şəxsin ağzından eşidirəm. Zira belə olsa da, “Əllidən
bir kəm” kimi romanda o dediyim yerlərin üfunət saçan ədəbi hallüstinasiyalarını yazmışam...
Bu
yaxınlarda bir gənc dost məndən soruşdu: siz 90-ların parlayan ədəbi obrazı Həjarı
tanıyırdınızmı?
“Yox,
dedim. Özü haqqında eşitmişdim. Amma rəhmətlik atası Şamil Əsgərovu (Dəlidağı)
tanıyırdım. Təbli şair, zəhmətkeş müəllim və ziyalı olan bu adam mənə bəlli
olmayan səbəblərə görə bir müddət həbs olunmuşdu. Arada bir radioya gələrdi,
görüşərdik, şeirlərini ya Qaçay Köçərli, ya da Kifayət Umudqızı radioda verərdi...
Həjar haqqında isə bizim radionun kürd redaksiyasında çalışan gözəl jurnalist,
Ronahi kürd mərkəzinin rəhbəri Əhməd Həpo narazı ifadələr işlədərək danışmışdı.
Həjar
haqqında onun yaşıdlarından olan Faliq Balabəyli və başqalarının müsahibə və
çıxışlarında oxumuşdum. Haqqında istedadlı bir şair kimi danışırdılar. Faiq
Balabəyli ondan götürdüyü müsahibədə Həjarın PKK-ya qoşulmasına işarələr vursa
da, dəqiq cavab ala bilmir. (https://axar.az/news/toplum/1437.html)
Müsahibədən:
“Haqqında dostları bir şair kimi xoş sözlər danışsa da, siyasi baxışlarına görə
onu qınayanlar da az olmadı. Ona türkün düşməni, PKK-nın MDB üzrə təmsilçisi,
"vətəni xaini" də dedilər. O isə: "İdeyalarımın, arzularımın
ardıyca getmişəm. Mən Azərbaycanı sevdiyim qədər başqa bir ölkəni sevə bilmərəm.
Mən Azəri türklərinə bağlı olduğum kimi heç kəsə bağlı ola bilmərəm",-
deyir. O, kürdəm deyir, bu mənim millətimdir və millətimi sevməyi də özümə
yasaq edə bilmərəm deyir…”
Sözügedən
müsahibədə iddia edir ki, onun hansısa romanı (adını çəkmir) İstanbulda 50 min
tirajla çap olunub. Mən İstanbuldakı dostlardan xahiş etdim ki, bu faktı
araşdırsınlar. Fakt təsdiqini tapmadı. Nədən ki, İstanbul da daxil, indi 50 min
tirajla çıxan kitabın sorağı bütün dünyaya yayılır, təbi ucuz küçə ədəbiyyatı və
PKK-nın təlimi ilə yazılmış hansısa kitabçalar xaric...
(Bilirik
ki, bu gün Türkiyəni sarsıtmaq, onun düzənini pozmaq üçün PKK və digər terror təşkilatlarından
maşa kimi istifadə olunur. Bu təşkilatlar isə para gücünə istedadlı adamların qələmindən
yaralanmağa çalışırlar. Bir sıra tanınmış türk əsilli yazıçıların belə bu yolla
düz yolldan sapdırıldığının şahidi olmuşuq. Təəssüf ki, Həjar Şamiloğlunun da
bu cür aldadıldığını, düz yolundan sapdırıldığını demək olar. Bununla həm də gələcəyin
görkəmli bir şairinin məhvinə səbəb olmuşlar.)
İndi
Bişkekdə yaşayan Həjarın yuxarıda bəhs etdiyim müsahibədəki hisslərindən çox
peşman olduğu duyulur. İstafadə edilib atılan bir ziyalı və şairi indi bütün
kürd təşkilatları tanımaq belə istəmir. Onun bir-birindən gözəl şeir kitabları əvəzinə
buraxdırdığı kitabların siyahısına baxın:
Şerê eqilan (İraq, 2000).
Di pêşiya de sê xal (İraq, 2001).
Rêya ewlekariyê (İraq, 2000, bi hevbeşî hatiye
nivisandin).
Diaspora Kurda (İstanbul, Pêrî, 2005).
Gulnar û Ocalan (İstanbul, Pêrî, 2005).
Knyazê Îbrahim (İstanbul, Pêrî, 2007).
Jiyan di rêya welatparêziyê de (Qırğızıstan, 2007).
Diaspora Kurdên YKS (Qırğızıstan, 2007).
Tenê me (Qırğızıstan, 2007). Mənbə: https://az.wikipedia.org/wiki/H%C9%99jar_%C5%9Eamilo%C4%9Flu
Sonda.
Həjar Şamiloğlu öz xalqının – kürdlərin azadlığı və dövlətçiliyi uğrunda
mübarizəyə qoşularaq öz qələmi ilə, hətta lazım gəlsə canı və qanı bahasına
haqq savaşı aparsaydı, onu heç kim qınamazdı. Necə ki, 90-cı illərdə bizim bir
çoxumuz Azəbaycan türklərinin azadlığı və müstəqilliyi üçün mübarizədə iştirak
etdik... Lakin... Lakin bu mübarizədə bir terror təşkilatına dəstək vermək,
Öcalan kimi bir bəbək qatilinin yanında olmaq insanı və nə yazıqlar ki ədəbiyyat
adamını haqsız çıxardır. Onda onun yazdığı şeirin belə qiyməti bir qəpiyə dəyməz...
Zatən
şeir ülviyyəti, təmizliyi, bəkarəti və haqqı tərənnüm edib həmişə. Haqlı
ola-ola özünü haqsız çıxartmaq buna deyirlər...
“Müəllim,
Həjarın şeirlərini bəyənirsinizmi?” – belə bir sual da vermişdilər mənə. “Əlbəttə,
onun bulaşdığı o cəhənnəmdən ayırıb, ayrıca bir şeir kimi baxsaq, bəyənirəm. Fəqət
onun özü bunun belə olmasını istəməmişdir. Bu gün belə adamların yazı-pozusunun
da, nə yazıq ki, bir mənası qalmamışdır. Onlar özləri öz həyat və fəaliyyətləri
üzərindən xətt çəkmişlər”...
Yol,
bizdən əvvəl də olub, sonra da olacaq. Yolsuzluq isə hər dəm təsadüf olunan şey
deyil...
04.04.2023.
Yorumlar
Yorum Gönder