AZAD QARADƏRƏLİ QAZİ, ŞAİR HƏSƏN KÜR ÜÇÜN

 

           

                        AZAD QARADƏRƏLİ

                 QAZİ, ŞAİR HƏSƏN KÜR ÜÇÜN

 

            (Özünə qəsd edən qazi şairin misraları üzərindən söylədiklərim)

 

            İkinci Qarabağ savaşı başlayanda sonu necə qurtaracağı bəlli olmasa da, bir şey aydın görünürdü: bu dəfə bu müharibə ümumxalq müharibəsinə dönmədə! Nədən? Ondan ki, kütləvi olmasa da, yaxşı işi olanlar, hətta məktəb direktorları, həkimlər belə cəbhəyə yollanırdı. Cəbhəyə gedənləri camaat gül-çiçəklə yola salır, yollara düzülüb son tikələrini onlarla bölürdülər. Hətta ayaqqabısı yırtıq kişi təqaüdünü alıb mühribə fonduna köçürmüşdü...

            Bu müharibəyə şairlər də gedirdi. Üzünü belə görmədiyim, qiyabi tanıyıb dostlaşdığım Emin Piri kimiləri. Müharibədən sonra yenə qiyabi tanıyacağım, qırğı baxışları olan Həsən Kür...

            Həsən Kürün imzasını bu misralarla tanımışdım:

 

Görsən ki, bayraqlar tıxac yaradıb

Kəndin o başından, evimizəcən.

Bizi qapısından qovalayanlar

Taxıb qalstukun gəlib bizəcən.

 

            “Bizi qapısından qovalayanlar” misrasından şairin içindəki püskürən alov qarsmışdı məni. Və düşünmüşdüm ki, ədəbiyyatımıza hərbi poeziyanın nümayəndələri qədəm basmada. Özü də yalançı pafos-zad deyil, qorxmaz, əyilməz, qürurlu, qalib poeziya:

 

 Hiss etsən isladır al yanağını

Nigaran gözünün kədər yığını.

Tez uşaqları bir otaqda gizlət,

Görməsinlər sənin ağladığını.

 

            Heyhat! O “qanlı paltarlara batan göz yaşlarını” necə gizlədəsən?! Erməni gülləsinin sındıra bilmədiyi qalib əsgəri bir namərd məmur “qapısından qovanda” şairin qüruru sınmazmı?!

 

 Yubanma, həyətdə gözləyənin var,

Qayıdıb cəbhədən həyat yoldaşın.

Amandı, boynumu qucaqlama ha,

Qanlı paltarıma batar üst-başın.

 

            Onun xalqına əmanət etdiyi külfəti bəs ondan sonra necə yaşayacaq? Biz o qalib əsgəri başımız üstünə qaldırmalı ikən ona “Əyil, Kür” deyənlərin qarşısında əyilməyi, enməyi deyil, qalxmağı, ucalardan atılmağı seçdi… (“Əyil, Kürüm” yazan azadlıq nəğməkarının aqibəti ilə Həsən Kürün aqibəti niyə tən gəlsin ki?!)

 

 Ümid edirəm ki, bağışlayarsan

Bir gecə yanında məni görməsən,

Üstünü örtməsəm yatandan sonra.

Bilirəm gözün bir məni görürdü

Rəhmətlik anandan, atandan sonra.

 

            Həsən Kürün sevdiyinə toxtaqlıq verdiyi sözləri mən onun özünə qaytarıram: şairim, sən indi ikiqat qəhrəmansan! Nə olar, atdığın o məşum addımın ardından bir dön geriyə bax, axı sən indi daha böyüksən, daha ucalardasan! Sən gəncsən, qalibsən və hamıdan çox yaşamağa layiqsən. Dön şair, o yol sənin deyil, biz yaşını yaşamışlar varkən, sənin kimi gənclərə ölüm yaraşmır!

 

 Tökmə gözlərinin yaşını yerə

Razı deyiləm ki, qəmə batasan.

Bir az qürurlu ol, bir az möhkəm ol

Sən indi həm ana, həm də atasan.

 

            Qışqırmaq, var gücümlə qışqırmaq istəyirəm. Kar qulaqlar eşitsin, kor gözlər görsün deyə! Sabunçu xəstəxanasında bir qəhrəman, bir qazi, bir şair can çəkişməsində!..

            Uca Tanrı! Əlac tək sənə qalıb.

            Şairi, qəhrəmanı bizə bağışla!

            Amin.

 

                                                                                              27.02.2025