AZAD QARADƏRƏLİ NƏBİNİN AD GÜNÜ VƏ QARA KÜRÜ ƏHVALATI (Tələbə yoldaşım, dostum Nəbi Abasovun 75 illik yubileyi qutlu olsun!)

 

                 AZAD QARADƏRƏLİ

 

            NƏBİNİN AD GÜNÜ VƏ QARA KÜRÜ ƏHVALATI

     (Tələbə yoldaşım, dostum Nəbi Abasovun 75 illik yubileyi qutlu olsun!)

 

          

          Biz, köhnə dillə desək, V.İ.Lenin adına APİ-nin dil ədəbiyyat (indiki dillə filologiya) fakültəsinin 82-ci qrupunun tələbələri ayrı uşaqlar olmuşuq. Bu “ayrı” sözünü qəribçiliyə salmayın, vallah, billah bizim qrupa tay olası qrup tapa bilməzsən. Əşi, 300 nəfərlik fakültədə biz rəngdə, biz rufda uşaq görəmməzdin. Məsələn, imtahan gedə-gedə hamıdan tez cavab verəsi (əlifba sırasıyla) uşaqların yaxşı oxuyanlarını mütləq axıra saxlayardıq ki, zəiflərə kömək eləsinlər. Heç yadımdan çıxmaz, kimsə konspekti yazıb ötürüb qızlardan birinə, o da hardasa gizlədib və bunu görən Kamal müəllim qızın üstünü aldı:”Aç əlini!”

             Qız açdı.

            Heç nə yoxdu.

            “O birini aç”!

            Açdı.

            Yenə heç nə yoxdu...

            “Otur aşağı!”

            Qızın dili açılmadımı. Gürcüstan ləhcəsilə vıdıladı:

            “Ajda nə var kin, yalavıja da nə verə!”

            Belə...

            İmtahana bir neçə gün qalmış yığılardıq kiminsə kirayədə qaldığı evə və başlayardıq “Sakit Don”u, “Oyanmış torpağı”, nə bilim “Hərb və sülh”ü danışmağa, oxumayanlar konspekt tutardılar...

            Hələ pambığa gedəndə! Əşşi, orda min oyundan çıxardıq. Pul verib qrupun pambığını yazdırmaq, maşına minib Mingəçevirə qaçmaq, Göyçayda Əli Kərimin məzarını ziyarət etmək... Hələ Mingəçevirdə Əliağa Ağayevi qəfil görüb üstünü almağımız, ki bizlə şəkil çəkdirsin. O da qayıdasan ki, mənim şəklim düşmür... Pəh! Qırılmazmıyıq gülməkdən!

             Nə bilim axı... Hansını deyim?!

            Bu işlərin hamısının təşkilatçısı qrupun ağsaqqalı Nəbi idi. Abasov Nəbi. İmişlili Nəbi. Qardaşı Daxili İşlər Nazirliyində işləyən Nəbi... Və həkaza...

            Nəbi bizim qrupun həm də yaşca ağsaqqalı idi. Hərəmizdən azı 4-5 yaş böyük idi...

            Nəbi həm də qrupun oğlanlarına araq içmək dərsi keçirdi. İndi dilim-ağzım qrusun, hacıdı, kərbalayıdı, məşədidi və sairdi, amma onda arağı vedrə ilə içərdi, bu sən öl! (Əlimi şappıltı ilə sifətimə çırpıram – Müəllif.)

            Mən də bir dəfə vedrənin bir qulpundan tutub arağı necə hörtdətmişdim ki, az qala institutdan qovacaqdılar...

            ...Nəbinin ailə üzvlərini, yuxarıda dediyim kimi DİN-də işləyən qardaşı Abası, həkim qardaşı Fəxrəddini (yerləri behişt olsun), atasını, anasını, bütün ailəni tanışyırdım. Göbəktalada evlərində olmuşdum...

            Oradan Zəngilana gedəndə yoluma bir banka içi qara-qura şeylə dolu nəsə qoymuşdular. Evdə açanda anam heyrətlə soruşdu:”Ədə, bala, deyirdin bu ikradı, nədi, bahalı şeydi, gör saa nəxəntənə pay veriblər!”

            (Demək, bir hekayə yazdım sonralar, “Dağlardan əsən yellər” adında, həmin hekayənin qəhrəmanı ilk dəfə kürü görür Bakıda və sevinə-sevinə qışqırır ki, uy daaaa, bu böyürtkən mürəbbəsi hardan gəlib Bakıya çıxıb!!!.................................

            Hekayə sonralar ilk kitabım olan “Dumduru su”da çıxanda hərə bir yerə yozmuşdu, amma çox yerə yozulsa da, elə əsil yozulmalı Nəbinin o kiloluq bankasındakı qara “ikra” idi...)

            Nəbigilin Göbəktalada vətəgəsi vardı, indiki dillə desək, balıq gölü. Bir neçə il qabaq min ilin dostları yığışıb getdik Göbəktalaya, o gölün kənarında balıq kababıynan vedrə-vedrə araq içmək istəsək də, olmadı. Əvvala, Nəbi tobalıydı, arağı tərgidib kərbalayı olmuşdu. İkincisi də biz, o qızqaytaran oğlanlar qocalmışdıq, əprimişdik; arağı vedrə nədi, heç Qurbanəli bəy demiş, üsküklə də içə bilmirdik...

            Nə isə, gecəni yatıb o gölün kənarında qaldıq. Məlum oldu ki, 82-ci qrupdan bir yazıçı da çıxıbmış, onun buraxdığı “Yazı” dərgisinin saylarını, çap etdirdiyi çoxlu kitablarını orada bir-birimizə ötürdük... Və bu sətirləri o yazıçının yazacağı gün, yəni may ayının 1-i, 2025-ci il bizim qocaman Nəbinin 75 yaşı tamam olur...

            Nəbiyə nəticə sevinci, özünün daim arzusunda olduğu bir şey var ha, bax onu, bir də can sağlığı arzulayıram!

            (Biz, 82-ci qrupun üzvləri bu günlərdə Nəbinin 75 yaşının işığına yığışacağıq. Bəri başdan deyirəm, araq verməsə, dəbbələsə, açaram sandığı, tökərəm pambığı!)

            Fıştırığın gəlsin, ay Nəbi! 

    (Hə, buradakı şəkilləri ötən il həmin yazıçının 70 illik yubileyində çəkdirmişik. Yenisini Nəbinin yaşında çəkdirərik, sağlıq olsun!)

                         ( "Məndən sonra"  memuar romandan)

 

                                                                                                                      01.05.2025.