AZAD QARADƏRƏLİ ADAŞIM AZAD (Dostum, keçmiş tələbə yoldaşım Azad Əsədovun 70 yaşı tamam olur.)

 

                           AZAD QARADƏRƏLİ

 

                                 ADAŞIM AZAD

 

                        (Dostum, keçmiş tələbə yoldaşım Azad Əsədovun 70 yaşı tamam olur.)

 

            Tələbə vaxtı auditoriyada, bəlkə də ən cığal, ən səs-küylü uşaq olmuşam. Elə ilk gündən həm birləşmədə (“patok”da), həm qrupda yaxşı oxuyanları gözaltı eləmişdim. Biri Gəncəvi id... Biri...

            Öz aləmimdə onları özümə rəqib bilirdim. Amma ən böyük rəqib başqası çıxdı – qrup rəhbərimiz rəhmətlik Dursun müəllim siyahını oxuyanda məlum oldu ki, məndən başqa da Azad varmış  burada. Ona tərs-tərs baxdım, öz aləmimdə “bu hardan çıxdı?” düşüncəsilə mızıldandım...

            Çox eqoist deyildim, amma eqoları olan, gələcəyə fərqli baxan birisi idim. Ona görə adamlara yanaşmam da fərqli idi. Görünür, bu mənim gələcək yazıçılıq taleyimlə də bağlı imiş – adamlara təkcə fərd kimi deyil, obraz kimi də baxırmışam...

            ...Get-gedə qrup üzvləri ilə isinişdikcə qarabuğdayı, boy-buxunlu (bu baxımdan çox təhlükəli rəqib idi!), qalındodaq (mənsə qalınqaş idim), bir az kəntöy birisinə oxşayan Azad Əsədovla nəinki rəqib olduq, hətta tezilklə dostlaşdıq da.

            Ağsuda pambıq yığımı zamanı gələcəkdə şəhidlik mərtəbəsinə ucalacaq Sabirin (yeri behişt olsun) qarmonda çaldığı oyun havalarına şıdırğı oynayarkən Azadı da dəvət etdik. Gəlmədi. İsrar etdikdə əlini boğazına apardı, yəni boğazım ağrıyır. Qırıldıq gülməkdən! Ay zalım, boğazınla oynamayacaqsan ki!..

            ...Sonra Ağsuda xəstələndim. Bir gün Azadın qardaşı Azadın və qohumları Abdullanın ardıncan ora gəlib çıxdı və mən dostumdan xahiş etdim ki, qardaşı Tofiqə desin, məni rayonları Füzuliyə aparsın ki, oradan Qaradizə, ordan isə qatarla Mincivana gedə bilim.

            Əlbəttə, rəhmətlik Tofiq məni maşını ilə Qaradizəcən apardı ki, “Yuxarıda kim var?” adlı uzun hekayəmdə bu barədə bəhs etmişəm.

            ...İllər sonra, səhv etməsəm 2023-cü ildə Nəbi, Talıb və Ələmdarla Azadgilin rayonuna – Füzulinin Kərimbəyli kəndinə qonaq getdik. (Seyidismayıl da Saatlıdan gəlmişdi). Azadın ailəsi bizi xoş üzlə qarşıladı. Gözəl bir məclis quruldu. Yedik, içdik, sağlıq dedik, şeir söylədik, gənclik illərimizi xatırladıq... Hətta Abdullanı da gördük orada... (Əşi, Abdulla da bir komik adam idi, onun işləklərini danışsam, barmağınızı kəssəniz, xəbəriniz olmayacaq. Elə bunu desəm bəs edər: tələbə vaxtı təcrübə dəsrsi zamanı səkkizinci sinifdə “İsim” bəhsini keçirdi. Allahsız müəlliflər də dərslikdə isimin tərifindən və suallarından başqa heç nə yazmamışdılar. 45 dəqiqənin yarısını qara hərflərlə verilən o tərifi bəlkə əlli dəfə əzbərdən söylədi. Biz də arxa cərgədə qırılırıq gülməkdən...)

            ...Azadın 70 yaşı tamam olur.

            Dostuma nə arzulayardım?

            Sağ can, xoş əhval və övladlarının, nəvələrinin xoş günlərini görmək, şad xəbərlərini eşitmək.

            Doğum günün qutlu olsun, adaş!

 

                                 (“Məndən sonra” memuar romandan)

 

                                                                                              23.06.2025