AZAD QARADƏRƏLİ BABAMIN, NƏNƏMİN ƏLİFBA İSLAHATI (əlifbamız və milli kimlik məsələləri)
AZAD QARADƏRƏLİ
BABAMIN, NƏNƏMİN ƏLİFBA İSLAHATI
(Əlifbamız və milli kimlik məsələləri)
...Ana
babam Məmmədqulu qol çəkəndə “məmi” yzardı və məni gülmək tutardı; deyərdim ki,
ay dədə, “tət” yazmısan (kiril əlifbasında “m” kiçik “t” işarəsini bildirirdi, babamın
30-cu illərdə öyrəndiyi latın əlifbasında isə “em” səsini bildirir), sonra da
bu nədi birin üstünə nöqtə qoymusan? Nənəm İzafə də “izafe” yazardı və onların
bu qəribə hərflərinə uşaq ağlımla doyunca gülər, səhvlərini tutardım öz aləmimdə...
(Demək, zaman 60-70-ci illər idi və biz indiki əlifba ilə deyil, rusların
işlətdiyi kiril əlifbası ilə yazıb-oxuyardıq. Babamla nənəm də qol çəkəndə məhz
ayrı hərflərlə yazardılar. Sonralar ali məktəbdə oxuyanda bildim bunun səbəbini.)
Nə
bilim ki, nənəmin, babamın vaxtilə “öz əlifbaları” olmuş, zalım Sovet höküməti
bu əlifbaları dönə-dönə dəyişməklə yazıqların zehnini qarışdırmışdı.
Ən
dəhşətlisi isə o idi ki, əlifba dəyişəndə nənəmin rəhmətlik atası Səfərin adı Cəfər
kimi yazılmışdı. Bu “S” – “C” dəyişimi Baharlı elinin böyük bir nəslinin övladı
olan Səfər kişinin adının nənəmin pasportunda yad bir adla – Cəfərlə əvəzlənməsinə
gətirib çıxartmışdı. Hər dəfə bu yadına düşəndə nənəmi od götürürdü:”Səni
allah, gör bu da sözdü? Cəfər!.. Onu yazanın dədəsinin göruna...!”
“SOBES”
dedikləri bir təşkilat vardı ki, pensiya işinə baxardı və onlar babamın, nənəmin
başına oyun açırdılar – gah babama, nənəmə pensiya kəsərdilər (yadımdadır, ilk
aldıqları pensiya 12 manat idi), gah da pensiyanı dayandırardılar ki, bəs
yaşınızı o vaxt çox yazdırmısınız...
Həmin
bu “SOBES”-dəki məsul işçinin də adı Cəfər idi və nənəm elə bilirdi ki, bu ad məsələlərinə
də Cəfər baxır. Nənəmə görə, onun
atasının da adını dəyişən elə həmən bu “SOBES” Cəfər imiş. “Əlimin içi kimi
bilirəm, onun işidi! Dədəmin gül kimi adını pozub, yerinə öz adın - Cəfər
yazıb. Hıh! Aaallah... Gör sözdü?! Səfər hara, Cəfər hara?! Səfər səfər ayının
adıdı, babam Fərəc Quran açıb, dədəmin adını ordan qoyub... Yoxsa, Cəfər?!
Əlıız qurusun elə...”
Hətta
lap bu axır vaxtlarda son pasport dəyişimində katiblər gül vurmuşdular: bu dəfə
nənəmin atasının adını Cəfərqulu yazmışdılar. Bu da nənəmi odsuz-ocaqsız
yandırırdı. “Cəfər elədilər, dedim cəhənnəmə ki! Day bu Cəfəequlu nədi, ətiız
tökülsün?! Mənim nəslimiynən, nəcabətimiynən sizin düşmənçiliyıızmı var?!. Ay
sizi heç yarımıyasıız!..”
S.A.
(Söz Ardı.)
1.Müstəqil
dövlətimiz qurulanda ilk addımlardan biri əlifba islahatı oldu. Latın əlifbası əsasında
milli əlifbaya keçid zamanı kəndimizdə məktəb direktoru işləyirdim. Bir həftə
müəllimləri yığıb dərsdən sonra yeni əlifbanı öyrətmək üçün kurslar keçdim.
Maraqlıdır ki, məktəbin ən yaşlı müəllimi olan atam Vəliyev Vəli Camal oğlu
yeni əlifbanı ilk mənimsəyənlərdən oldu. Hamının təəccübünə səbəb olanda özü
bunun sirrini açıqladı:”Mən məktəbdə oxuyanda bu əlifba ilə oxumuşam.
Aşağı-yuxarı bir-iki hərf fərqi ilə o zamankının eynidi. Yadımda qalmışdı. On
görə tez öyrəndim.”
Allah
millətimizə bir daha əlifba dəyişimi kimi fəlakəti göstərməsin!
Amin.
2.Bildiyim
qədərilə yaxınlarda ölkədə milli kimlik – şəxsiyyət vəsiqəsi dəyişimi gözlənilir.
Üzümü buradan ziyalılara – yazıçılara, dilçilərə, ədəbiyyatşünaslara,
filosoflara, humanitar və qeyri-humanitar sahənin adamlarına, idarə müdirlərinə,
xüsusən ASAN xidmət sektorunun işçilərinə tuturam: xahiş edirəm şəxsiyyət vəsiqəsini
dəyişən zaman adamlardan soruşmadan milli soyadlardan istifadə edin! –ov, -yev
soyadıyla şəxsiyyət vəsiqəsi yazan məmur bu xalqın düşmənidir! Əlimizə yaxşı
fürsət düşüb. Gəlin bu fürsətdən yararlanaq. Mən şəxsən öz soyadımı VƏLİLİ
yazdıracağam. Ağzız büzənlər rəhmətlik Məmməd Əlilinin oğlu Qorxmaz Əliliyə
baxsınlar!.. Siz də -lı,-li, -lu,-lü şəkilçilərindən, yaxud məhdud halda işlənən
–gil şəkilçisindən istifadə edə bilərsiniz. Lap şəkilçisiz yaz bilərsini.
Nümunaə var axı: Rəsul Rza, Afaq Məsud, Səməd Vurğun, Məmməd Rahim və sair.
Milli kimlik yolunda atılan addımlarımız büdrəməsin!
("Məndən sonra" memuar romandan)

Yorumlar
Yorum Gönder