ADİL YILMAZ (Ankara) UÇMAK ZAMAN KANATIR EN ESKİ UÇLARDA Azad Karaderelinin “Petrol tarlaları” romanını okuyarken. Uçmak da nerden geldi böyle usuna, hayallerimdir kanatlarım benim Azad, kollarım eski bir zaman kavmi, buzla kaplı şimdi , bir dağın üstünden geçiyor gibiyim, neden kayak kaymıyor kimse burada, neden eğilip fısıldıyor kulağıma rüzgar, yalnız ölü ruhlara ait burası! Sen gel de çöz şimdi sırrını bu işin; hortlamasına engel değil donması, bir tehdidin altındayım, ivedi dönmeliyim Şaman evime, hadi çöz sırrını, din değiştirmeden önce üş kez düşünmek nedir ,ne olacak benim bu halim? sekiz milyon olduğunu söylüyorlar cabası, Shinto'nun gizemli varlıkları kesmeden çatallayan yolumu(!) dönmeli miyim evime , cabası söz verdim kendime Azad, bir dua buldum, "Lehine konuşmaya ölümsüz varlığın , dünyanın karanlığında", hadi "amin" de . biliyorum çökelekçi kız dönmemi bekliyor yolumun üstü...