ADİL YILMAZ (Ankara) UÇMAK ZAMAN KANATIR EN ESKİ UÇLARDA

 

ADİL  YILMAZ

(Ankara)

 

UÇMAK ZAMAN KANATIR EN ESKİ UÇLARDA

 

Azad Karaderelinin “Petrol tarlaları” romanını okuyarken.

 

Uçmak da nerden geldi böyle usuna,

hayallerimdir kanatlarım benim Azad,

kollarım eski bir zaman kavmi, buzla kaplı şimdi ,

bir dağın üstünden geçiyor gibiyim,

neden kayak kaymıyor kimse burada,

neden eğilip fısıldıyor kulağıma rüzgar,

yalnız ölü ruhlara ait burası!

Sen gel de çöz şimdi sırrını bu işin;

hortlamasına engel değil donması,

bir tehdidin altındayım, ivedi dönmeliyim

Şaman evime, hadi çöz sırrını,

din değiştirmeden önce üş kez düşünmek nedir

,ne olacak benim bu halim?

sekiz milyon olduğunu söylüyorlar cabası,

Shinto'nun gizemli varlıkları kesmeden çatallayan yolumu(!)

dönmeli miyim evime , cabası söz verdim kendime Azad,

bir dua buldum, "Lehine konuşmaya ölümsüz varlığın ,

dünyanın karanlığında", hadi "amin" de .

biliyorum  çökelekçi  kız dönmemi bekliyor yolumun üstünde ,

incir ağacı güneşini sermiş,

çarkını çizecek birazdan

Siddhartha "yıkılacak evimin direği"

 bir döngünün içinde pirince boğulacağım Azad!

Yaşam Himalayaların etekleri olacak,

"hakikatin mücevheri" yıkayacak belki yüzünü Asyanın,

 Srilanka nerede Azad,

tövbeye gelmiş kulları için Gamsız Aşoka,

nerde Kut dağı, ya Çin, ya Vietnam uzak değil artık senden...

uçmalı mıyım daha Azad?

 

--------------------------------------------------------------------------------------------

*Redaksiyadan:

Azad Qaradərəlinin “Kuma-Manıç çökəkliyi” romanı İstanbulda bu adla nəşr olunub.